Pierścienie Saturna

Rob. M · Wysłany: Sob 22:21, 08 Mar 2008 Temat postu: Pierścienie Saturna

Pierścienie Saturna zawsze budziły zainteresowanie oraz fascynację u astronomów.

Planetę otacza wielki pierścień. Jego zewnętrzna średnica wynosi 960.000 km. Natomiast średnica pierścienia A, najdalszego widocznego z Ziemi, wynosi 274 000 kilometrów. Pierścienie Saturna, których średnica wynosi ponad 274 000 kilometrów, a grubość nie przekracza 1 kilometra, stanowią najcieńszy znany dysk w kosmosie.

Wszystkie olbrzymie planety: Jowisz, Saturn, Uran i Neptun, posiadają pierścienie. Żadne jednak nie wytrzymują porównania z tymi, jakie posiada Saturn. Bez wątpienia stanowią najefektywniejsze widowisko w Układzie Słonecznym. Od dłuższego czasu wiedziano, że pierścienie nie są ciałem stałym. Uformowały je olbrzymie ilości niewielkich cząsteczek (od rozmiaru pyłów aż po okruchy materii o wielkości małego domu), przeważnie lodowych. Największe i najjaśniejsze są pierścienie A i B, oddzielone przez Przerwę Cassiniego, która powstała pod wpływem działania pola grawitacyjnego jednego z księżyców Saturna - Mimasa. Jednak luka ta nie jest zupełnie pusta, lecz zawiera kilka ledwo widocznych pasm materii. Pierścień C jest bardzo słaby i widoczny jedynie przez silne teleskopy. Najbliższy Saturnowi jest pierścień D. Rozciąga się do powierzchni Saturna, jest prawie niewidoczny, został odkryty przez sondy. Wtedy też zostały odkryte kolejne przerwy pomiędzy pierścieniami. Na zewnątrz pierścienia A znajdują się jeszcze trzy inne, rzadkie pierścienie; w kolejności na zewnątrz są to pierścienie F, G i E. Pierścień F wygląda jak spleciony sznur. Taki wygląd zawdzięcza dwóm sąsiednim satelitom. Pierścienie Saturna obserwowane z Ziemi nie zawsze wyglądają tak samo. Ponieważ Saturn na swojej orbicie wokół Słońca przyjmuje różne położenie względem Ziemi, jego pierścień widzimy z różnej perspektywy. Najlepszy dla obserwacji jest okres wielkiego ,,otwarcia" pierścienia, gdy my, mieszkańcy, Ziemi, patrzymy na pierścienie pod największym kontem. Czas między tymi okresami wynosi 15 lat, przy czym najbliższy przypada na 2018 rok.

Był wiek XVII. Skierowanie ku niebu lunety wprowadziło do opisu Wszechświata nieznaną wcześniej jakość, spotęgowaną jeszcze przez nieporadność kształtującego się dopiero języka nowej fizyki. Siedemnastowieczny uczony stawał wobec konieczności opisania zjawisk, które nie miały precedensu w jego obrazie świata i których natura pozwalała wyjaśnić wyłącznie za pomocą teorii, leżących poza obszarem wiedzy dostępnej uczonemu. W tym to okresie, pomiędzy rokiem 1610 a 1660, rozegrała się historia zagadkowego wyglądu Saturna.

Po raz pierwszy dziwny wygląd Saturna obwieścił światu Galileusz. Relacjonując obserwacje, wykonane za pomocą lunety w lipcu 1610 roku, włoski uczony pisał z Padwy w liście do Belesario Vinty, sekretarza wielkiego księcia Toskanii.

[link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych]
Na zdjęciach pierścieni Saturna, wykonanych przez sondę Voyager 2, możemy dostrzec pojawiające się od czasu do czasu "szprychy" - ciemniejsze pasma biegnące mniej więcej radialnie w stosunku do pierścieni. Uznaje się, że są to obszary o większym zagęszczeniu pyłu niż otoczenie.